دلم واسه شیراز تنگه... و اون آب و هواش. آدماش... همه چیز...
اون مهربونیهای بی دلیل...
ولی شاید اونم مخصوص بچگیها بود. بزرگ که بشی، دیگه خیلی کسی اونقدرا باهات مهربون نیست... :)
شاعر میگه:
جات چقدر تو خونه خالیه، دلتنگم...
در حالی که تصویر از شیراز قشنگم پخش میشه...